Benoemen

 Mocht ik me ooit al eens een beeld hebben gevormd van mijn leven, is daar weinig van terechtgekomen. Een vrouw leek me wel aardig. Kinderen iets bijkomstigs. En een leven als mijn ouders weinig aantrekkelijk.

 Qua werk lag het simpeler. Ik zou ooit leraar worden. Dat leek me wel wat, als ik toch al kiezen moest. Aardrijkskunde en dan niet dat sociale gedoe, maar over de geologie, en al het andere waar de mens het maar mee had te doen. Is er welgeteld een jaar van gekomen en dat ook nog als een soort stage. Daarna had ik het wel gezien. Mensen iets leren, was niet aan mij besteed.

 Het hele universitaire wereldje hing me toen al een eind mijn neus uit, dus ook onderzoeker zat er niet in. Wat overbleef was 'beleidsmedewerker' en ook dat is het nooit geworden. Ondertussen al lang aan de slag. Van het ene uitzendbaantje in het andere met de horeca als vaste waarde op de achtergrond.

 Wat naast het barwerk het beste beviel was het rechttoe-rechtaan produktiewerk. Zowel qua sfeer tussen de werklui als qua bezigheid. Helaas was het na een mnd of zes altijd hetzelfde liedje. Ze wilden me wel graag hebben, maar in betaling zou ik er op achteruit gaan. Bye, bye, zwaai, zwaai.

 Dat ik daarna alsnog andere wegen heb begaan, was puur de wens naar meer financiële armslag. Mocht ik dat al als gelukt willen beschouwen, dan moet ik bekennen, dat het me meer gekost heeft dan me lief is geweest. Ook hier telt de weg er naar toe en niet zozeer het eindresultaat, maar dan wel in negatieve zin.