Wat blijft over van het beeld van het authentieke leven? Beetje met het vuur klooien, dobbeltje leggen en een drankje drinken. Vrouw rent achter de volgende generatie aan, zorgt ondertussen dat iets eetbaars op tafel komt en lucht vervolgens ff leker het bed om aansluitend je rug te schrobben. Een helder beeld, zelfs als je het als overdrachtelijk moet beschouwen. Ergens is dat echter mis gegaan. Goed mis.
Het maakt me niet uit, dat ik zelf kook en handig genoeg ben om mij eigen rug te wassen. Ben zelfs blij dat die nakomende generatie niet onze zorg is. Maar wat wel een beetje dom is en blijft, is de gelegenheid hebben om een beetje te dobbelen bij een vuurtje onder het genot van een drankje en daar geen goed gevoel aan over te houden. Wie-o-wie of wat heeft dat in mij weten te bederven?
Heb ik het verplicht werken al tot het minimum weten te beperken, heeft dat mechanisme toch ergens de bakens op een manier weten te verzetten, die niksdoen iets schuldigs geeft. Je hebt geen 1984 nodig om een individu tot een radertje te devalueren en het daar nog een goed gevoel aan over te laten houden ook.
Werk aan de winkel. Op naar de eerste compleet 'verklooide' dag zonder dat ik me daarbij zelf opzadel met onvrede- of zelfs schuldgevoelens. De vrijheid van vrijheid!! Je krijgt het niet bedacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten