Pffffflll. Dat je het kunt vergeten. Schuren is een tijdslopend karwei. Een hele middag met vier planken en een rugleuning bezig geweest. Notabene met een schuurmachine. Ik sluit niet uit, dat het zonder mechanische ondersteuning sneller was gegaan, maar dan had ik nu wel de blaren op de vingers gehad.
De ellende was de laklaag, die ze er op aangebracht hadden zonder de boel glad te schuren. Dun, zo dun dat het me pas bij het schuren op viel maar daarom niet minder irritant. Schrappen of branden had geen zin, daarentegen werden de ruwe delen er extra door beschermd. Het verstand op nul proberen te zetten. Het kostte een uur of wat om me in de bezigheid te verliezen. Eenmaal die horde genomen, had ik rustig nog een paar uur kunnen doorgaan, maar het was maar één bank.
Ondertussen amuseerden zich de puppies buiten hun hok. Leuk beestjes en al zo vroeg duidelijke verschillen in karakter. De een meer uit op ontdekken, een ander meer teruggetrokken op zichzelf, eentje een beetje aan de luie kant en een ander erg voorzichtig zo niet bang aangelegd. Prada bekeek zich dat een beetje op de momenten, dat de hormonen haar niet dwars zaten. Het beest weet soms niet wat haar overkomt en kan zonder duidelijke reden ineens opvliegen.
Vanmorgen niet meer met haar gelopen. Denk ook niet, dat ik het vanavond of de komende dagen ga doen. Ze is me een beetje te happy, als de vriend van Lady aan komt sneller. Moeder èn dochter .... die schmiegt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten