De onvoorspelbaarheid van de dagen. Leuk, maar handig is anders. Werk zou hoe dan ook moeten gebeuren. Morgen was minder verstorend geweest. Helaas. Vier van die pups in de berm zien struinen van de entree van Coves is het noodlot als een muis op de kaas binden en zeggen "waag het niet een hap te nemen!". Dat gelooft niemand. Misschien is er een die het overleefd, maar het gaat zinloze doden kosten. Daar heb ik ze niet voor in het leven gelaten. Dus gestopt en ingeladen. Dan maar eerst de pups en dan het provisorische hok ipv omgekeerd. De omstandigheden zitten weer aan het stuur. Niet mijn favoriete setting.
Dus hout halen, passen, meten, zagen, schroeven en een tijdelijk verblijf in elkaar knutselen. Stiekem maar wat leuk om te doen. Zoiets als de trap van keuken naar begane grond aan de Oudegracht, die nog in de middag voor het afscheidsfeest in elkaar geschroeft moest worden. Volgens mij heb ik het al eerder benoemd. Zo ren je van het een gedwongen naar het ander en moet je maar zien hoe je je voornemens daarin niet uit het oog verliest. Eigenlijk heb ik die tijd wel een beetje gehad. Dat heet oud(er) worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten