zondag 17 september 2017

Speedy

 Ha, wat een sport. als het al sport mag heten. Twee weken voorbereidingen, kwalificatierondes en dan in de eerste 100 of 200 meter eruit liggen, tig duizenden, tienduizenden of misschien wel meer schade en dan wat bla bla voor de verzamelde pers. Het lijkt me prachtig om met zulk soort karren te scheuren. Het hoeft niet gelijk met 300+ km/u en liever op mijn Pc of als het ff kan in een levensechte simulator, maar het lukt me niet om de werkelijke uitvoering serieus te nemen. Teveel kleinburgerlijke haat en nijd tussen de pionnen achter het stuur in een constructie, die veel weg heeft van de elektrische renbaan, die ik me ooit zelf gekocht heb, omdat ik 'm nooit cadeau heb gekregen.

 Het is leuk, dat er een Nederlander tussen zit. Een jonkie nog, maar veel voegt dat voor mij niet toe. Ik moet dan gelijk denken aan Schumacher, tig jaren zijn leven in dit soort bolides gewaagd en dan het leven laten bij een schuiver op de ski's. Nou ja, in principe leeft ie nog, als je de ontbrekende berichten mag geloven,. Ik geloof al een tijdje dat daar meer achter steekt dan de behoefte om iemand nog een kans op (hernieuwd) leven te gunnen. Hij zit zich òf een breuk te lachen en kan eindelijk buiten de schijnwerpers zijn gang gaan òf wordt in een niet-dode toestand bewaard, omdat er grote financiële toestanden mee zijn gemoeid.

 Het kan natuurlijk ook gewoon het menselijke onvermogen zijn om iemands einde te accepteren als kop niet van romp is gescheiden. Zoiets als bij een van de Nederlandse troonpretendenten een paar jaar geleden na bedolven te zijn geweest door een lawine. Wat het ook moge weze, doe mij maar het kampioenschap ballroomdansen of  zoiets. Dat kan ik volgen. Het geluid is aangenamer voor de oren en het zwieren en draaien is best aardig, als je niet teveel naar de instant koppen kijkt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten