Het heeft de nodige decennia gekost en daardoor weinig nut meer maar ik heb mijn bestemming eindelijk gevonden: zwembadschoonmaker. Heerlijk! Een beetje in de zon klooien met water. Een bezigheid waarbij het verstand vanzelf op nul gaat en de horizont versmelt met de bodem van het bad. Een bezigheid om je in te verliezen met als bijkomend voordeel, dat je er niet moe van wordt. Handeling wordt door traagheid gedicteerd. Het is bovendien een redelijk precies klusje, dus mijn maagd hoor je niet klagen.
Volgens mij moet het met een beetje oefening mogelijk zijn om tijdens de werkzaamheden weg te dromen zonder dat dit nadelige effecten op het resultaat heeft. Het tempo zal er niet van op vooruitgaan, maar langzaam en langzamer verschilt niet genoeg om op te vallen. Mensen die zo'n ding neerzetten of ingraven zullen niet op een euro kijken dus ook professioneel zou het levensvatbaar moeten zijn. Bovendien zul je ze eerder in de mediterrane landen vinden dan in Coves, met alle klimatologische voordelen vandien.
Dat zo'n ogenschijnljk kutklusje zo geheel de andere kant op kan vallen, mag een klein wonder heten. Ik zal de algen niet gaan kweken, maar mijn humeur zal bij het herverschijnen van de groene smurrie niet dezelfde bokkige trekjes vertonen als bij het onkruid in de tuin. Wat kleine aanpassingen aan het instumentarium en ik ga er fluitend een uur eerder voor mijn bed uit. Wie had dat verwacht??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten