Vreemd. Vreemde toestand. Een paar slepende zaken terug handen en voeten gegeven en dan achter blijven met een gevoel dat onbestemder is dan het idee van meerdere universa. Kortom alles op de rails en dan in de put zakken. Waar komt het vandaan? Hoe krijg je het voor elkaar?
Op beide vragen moet ik het antwoord schuldig blijven. Een juichstemming zou meer op z'n plek zijn. Eindelijk weer eens doorgepakt, wat het resultaat ook moge zijn, en dan zoiets kraak- en smaakloos's. Enige ergernis was misplaatst maar nog te begrijpen geweest, maar dit? Hop in een gat en neerwaarts, aldoor maar neerwaarts zonder dat het de schijn heeft ooit ergens te landen. Vrije val. Een duik in het niets. Het niets in dank voor concreet constructieve actie. Krijg je het gekker bedacht?
Loop nu al een uur of wat een beetje wezenloos te wezen. Heb ondertussen getracht de boel te kantelen met meer concrete bezigheden, maar het zet geen zoden aan de dijk. Puppies gevoerd, stront geruimd en de peren staan voor de tweede keer in potten te koken, maar ik heb nog steeds het gevoel nergens te zijn, overal tussen te hangen, vertrokken maar niet aangekomen. Zien waar we landen straks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten