Een dag is niks. Honden, ontbijten, een paar artikelen in een krant lezen, kletsen, eten, praten, afwas, honden .... voorbij. Elf uur om, Alsof je het zand van je afklopt na een dagje strand. Wat heb je gedaan? Niks. Wat heeft het opgeleverd? Tja, eigenlijk best wel naar mijn zin gehad. Daar wringt de schoen en meer dan een beetje. Op deze manier gaat een hoop, van dat wat ik zou willen, er (voorlopig) niet van komen.
Druk met het bezig zijn wat maar mondjesmaat wil lukken, is het killing, als je moet constateren, dat een dagje zonder concrete resultaten wel iets van tevredenheid teweeg weet te brengen. Dat waar het anders met regelmaat aan schort. Je staat je dergelijke inzichten ook eigenlijk niet toe. Sec bekeken ben ik, en misschien al langer dan vandaag, waar ik deze zomer wilde komen. Het lullig is, dat het kader nog niet zover gerealiseerd is, als vooraf bedacht was. Dus zonder schone tuin, zonder afgeklust huis, zonder opgeruimde schuur, zonder weet ik wat en nog meer.
Hoe is dat op te lossen? Meer uitbesteden? Minder willen? Beiden? Of de lange baan natuurlijk, waarbij aanpak dan wel realisatie een zorg voor morgen is in de ruimste betekenis van het woord. Valt daar mee te leven of -sterker nog- gaat dat kader makkelijker vorm krijgen, als ik de druk van de ketel haal? Eens proberen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten