In de loop van de middag had het er alle schijn van, dat er weer iets van leven terugkeerde in de brouwerij. Vraag me niet waar het aan gelegen heeft en laat ik eerst afwachten wat de dag van morgen brengt. Beetje browsen, gedoe met de honden, beetje boodschappen, beetje koken, muziekje, smakelijk avondmaal. Kies, maak een mix of bedenk iets wat er helemaal buiten staat.
Het enige wat helder is, is dat het mechanisme op- en neerwaarts beweegt, zoals zo ongeveer alles wat met leven te maken heeft. Volstrekt normaal, zou je dus kunnen concluderen. En toch ... Als ik morgen de hele dag houthak, weet ik, dat ik overmorgen minder soepel het bed uitstap, daarvoor ws wel geslapen heb als een baby. Kijk, als het qua voorspelbaarheid een beetje die kant op zou kunnen gaan, dan valt makkelijker met dat gewissel in de stemming te leven. Dan kun je het nog niet plannen maar weet je op een gegeven moment wel wat je wanneer waar vandaan te verwachten hebt.
Wat dat betreft zou het aardig zijn, als het, net als de tropische stormen waar iedereen in het Caribische gebied nu druk mee is, helder is, welke kant het opgaat en met welke kracht. Kun je de ramen dichttimmeren en op tijd in de kelder kruipen. Scheelt niet alles maar maakt toch significant verschil uit, als je het vergelijkt met een overval. Duiden moet je. Leren duiden en dus permanent alert zijn. Ik voel me moe worden ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten