Een huiselijke dag. Erg huiselijk. Bijna akelig huiselijk. De laatste rijpe tomaten zijn bijna puree, de groene exemplaren staan in potten te pruttelen ter conservering, peren idem dito maar in de oven, pepers hebben deels gekookt en deels rauw hetzelfde lot ondergaan, alleen de aubergines zijn voor vandaag de dans ontsprongen.
Het werk zat 'm vooral in de peren. Schillen en de wormstekige plekken eruit snijden. Het deed me aan de inmaaksessies bij mijn ouders herinneringen. Vier, vijf man/vrouw rond een zinken tobbe met gezouten water en al die kisten peren schillen, klokhuis verwijderen. Kan me die wormstekigheid niet herinneren. Was vast minder bio dan de peren, die vandaag van de eigen boom zijn gekomen.
Druk, druk , druk. Heen en weer draaien tussen aanrecht en kookeiland. Schillend. Roerend. Kokend. Proevend. Het is net, dat het wat rustiger wordt. De voor puree bedoelde massa is al 3/4 van z'n volume verloren maar nog steeds geen puree. Het is oppassen geblazen nus, het kan ineens heel snel gaan en aan aangebakken puree heb ik geen behoefte.
Een hoop werk. Werk dat de mensen zich hier nog doen, al zal het niet meer iedereen zijn. Is toch anders dan ff naar de Penny rijden en een potje uit het rek trekken. Hoe zou ik er tegenover hebben gestaan, als ik er niet van huis uit al ervaring mee had gehad?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten