Mijn wereld is nog steeds niet terug in z'n hengsels. Dat mensen honden doden ontstijgt mijn pet. Het gebeurt natuurlijk en niet alleen in Roemeense steden bij zwerfhonden of in China op het welbekende gruwelijke hondenvlees-eet-feest. Cultuur. Gewoonte. Noodzaak. Gore geldklopperij. Maar dit is geen meta-kwestie, dit ligt voor mijn neus. Het is aan mij daar iets mee te doen of niet. Mijn verantwoordelijkheid, genomen toen ik me over het tweede nest van Lady heb ontfermt en besloten heb 4 van de 9 pups te laten leven. Onvermoede reikwijdten van genomen beslissingen.
Voor de pups ga ik morgen aan de slag. Ook zo'n beslissing waarvan je niet weet waar je uitkomt. In dit geval is me dat echter bijvoorbaat bekend. De hoop is op Mariana's 'verkoop'-techieken gebaseerd. Probleem is en blijft de volwassen dieren. Lady leek vanochtend op de hoogte van de situatie en had geen zin om na haar ontbijt bij ons weer te vertrekken. Op zich is het een rustige hond. Ik kan haar zonder problemen aanhalen. Maar ze sloopt ook zonder pardon de onderkant van de poort, als ik haar niet optijd weer de straat op laat.
Haar 'vent' ken ik nauwelijks. Gromt veel, is desondanks toegankelijk, maar ik heb hem ook een stevig robbertje zien vechten met de Schele, toen die -onbedoeld- te dicht bij Lady's nest kwam. Sindsdien kiest de Schele voor afstand, als wij voor de hondenronde passeren. Ik weet het nog niet. Vraag me af of er veel keuze is. Het is ontfermen over of ogen sluiten, vrees ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten