Gaat vandaag niks meer worden met het blog. Zo'n dag die van het een in het ander rolt, niet onbelangrijk is, maar eigenlijk niks oplevert. Niet nu. Misschien straks, maar misschien ook niet, dat zit in het 'misschien' ingesloten. Natuurlijk, ja natuurlijk, is het verven erbij ingeschoten. Daarvoor de moeite genomen om Prada in de auto te zetten en uit de buurt van de reuen uit te laten. Als dank heeft ze de deken in de baggageruimte gezegend.
Is de eerste keer sinds, wat zal het zijn, 6 mndn, dat ze weer in de auto zit. Een frequentie die gewennig zeer onwaarschijnlijk maakt. Wijst me met de neus op het feit, dat ik dat wel wat vaker mag doen. Zolang als in Agnita geen dierenarts zit, waar je naar toe kunt gaan, zal ze toch af en toe mee naar Sibiu moeten. En om dat nou lopend te doen alleen voor je hond, is me teveel gevraagd. Bovendien is een uur heen en weer al veel voor een consult van 5 à 10 minuten, laat staan 2 dagen.
Het is een hele happening zo'n loopse teef in een dorp vol reuen. Gelukkig lopen de meesten daarvan niet los en zullen ze het van de geurbeleving moeten hebben. De vent van Lady ligt daarentegen inmiddels bijna permanent voor de poort. Zal deels vanwege het voer zijn, dat hij zo af en toe krijgt, maar ik denk dat op het ogenblik andere prioriteiten hem dwingen. Vrouwen. Je zult er maar zo vol van zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten