Ai, ai. Wanneer ben ik met turnen bezig geweest of liever gezegd met het pogen daarmee bezig te zijn? Gauw alweer dik vijfig jaar geleden en wat zou er van het turnen terecht zijn gekomen als de trainer zich beperkt had tot een "Aub nog een keer graag, als het tenminste niet teveel gevraagd is voor jou." als je weer een keer van het paard, brug of rekstok flikkerde of domweg weigerde te proberen wat voorgesteld werd?
Gevaarlijk onderwerp. Maar turnen is niks voor watjes, daar weet ik alles van. Het is één lange oefening in het verleggen van je pijngrens totdat het gewenste figuur of de hele oefening lukt voordat die grens wordt bereikt. Flikker je ergens vanaf of bij de grondoefening gewoon op je muil dan is het terug en opnieuw. Niet zeuren. Huilen doe je maar een andere keer. Kom op, we hebben niet de hele avond. Etc.
Oooo en daar vallen vast hardere en minder nette woorden bij en hoe het tegenwoordig werkt weet ik niet maar de pedagogische tik was absoluut geen uitzondering. En echte rampengevallen, zoals ik er een was, zullen de trainer vast tot wanhoop hebben gedreven. Mag je blij zijn, dat zo iemand dat tot een oorvijg wist te beperken.
Ik geloof er niks van, dat zo iemand als Epke, begaaft en vol lef als hij is, zover was gekomen, als hij nu heeft gedaan, als iedere misser met een snoepje, knuffel en/of vriendelijke aai over de bol was glad gestreken. Kortom deze hypocriete heisa in/over de turnwereld gaat het einde betekenen van Nederland als opkomende turnnatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten