De zes uur van vanochtend beginnen gewicht in de schaal te leggen. Maar niet te lang over nadenken en plat. Ik mis er niks door en er blijft niks door liggen. Gestrekt tot aan hondentijd. Mag hopen dat tegen die tijd de regen ff een pauze inlast. Niet alleen voor mij en de honden maar ook om de oude plastic zeilen, die deels over en deels onder de postzegel gelegen hebben, hanteerbaar op te vouwen voor het recycle-vuilnis van morgenochtend.
De 'postzegel', één van de klussen waar dank het gehannes met mezelf de klad in is gekomen. Maar niet bij stilstaan. Iets voor de komende dagen, net als de tuin in de ruimste zin van het woord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten