Niks vroege vogel vandaag. De eerste blik in de realiteit was vandaag net voor half acht. Dat zijn dik twee uur later dan de afgelopen dagen. Het lijf heeft de controle terug in eigen hand genomen. Misschien mag ik morgen weer. Vandaag storten we ons maar ff op minder heftige zaken. De volgende portie tomaten moeten verwerkt. Ditmaal gaat het puree worden. Bekent hetzelfde werk. Uurtje persen. Maar vervolgens staat het uren, zo niet een dag op het vuur. Al het oa door mij aangedragen water weer laten verdampen. Daar hoef ik gelukkig niet de hele tijd naast te staan. Af en toe een blik erop is voldoende. Kan ik lekker multi-tasken en ondertussen verder met de postzegel die geen postzegel meer mag heten.
Benieuwd hoever ik kom. Echt geen idee. Het zit nu tussen het grootschalig opruimen en het gericht afwerken in. Qua tempo een stapje terug. Een grabbelton vol verrassingen. Wat moet allemaal nog en wat komt daar gaandeweg nog bij. Niks rechttoe, rechtaan. Passen en meten. Denken. Blokjes in elkaar schuiven en vooral niks vergeten. Voorkomen dat als alles netjes klaar en afgewerkt is, je niet weer direct met slopen en graven moet beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten