Langzaam ontdooien. Uit de omkapseling breken van het fysiek ongemak. Met andere dingen bezig houden. De buitenwereld weer tot me toelaten. Je wereldje wordt snel klein als de motor hapert. Nu is het zaak om weer aan de gang te gaan, hoewel het idee me eerder afstoot dan aantrekt. De koffie smaakt niet echt. Dat zegt me genoeg.
Maar niet te hard van stapel willen lopen. Ik had me vandaag gegeven om bij te komen. Het hoeft dus ook nog niet met volle inzet. Jammer dat er nauwelijks afwas op het aanrecht staat. Dat was wel een mooie geweest. Zoiets is moeilijk te plannen. Ik zie al voor me. Een afwas-reserve achter de hand houden voor noodgevallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten