De kop is eraf. Een groot deel van de tuin is weer als tuin herkenbaar. Ongeveer de helft van het maaiwerk was gedaan toen het tankje leeg was. Niet van mij maar van de maaier. Het daar voor vandaag bij gelaten. Niet te hard van stapel lopen, leek me zo. Het uitzicht nodigt direct uit om me op het schonen van de perceeeltjes en looppaden te storten, maar ook daar ben ik niet op in gegaan. Leuk idee, maar andere keer graag. Dit was het voor vandaag. Voor het vervolg gaat de eer naar morgen.
Nou zou ik niet vies zijn van een partijtje dood en verderf zaaien onder het mom van een digitale zoektocht. Maar om nou het spel van de afgelopen week weer ter hand te nemen .... Ik ga het vast nog een keer spelen. Ik heb me nauwelijks bezig gehouden met het verzamelen van wat er zoal verzameld kon worden. Bovendien kan ik me niet voorstellen, dat ik overal ben geweest waar ik had kunnen komen. En dan op het einde geen gelul maar hoppa het dubbele zwaard tussen z'n ribben. Misschien een uitgelezen moment om in de cabine van mijn truck te stappen. Terug met beide benen in een schijnwereld die dichterbij mijn werkelijkheid ligt. Die lui in Odense wachten nog steeds op hun computerprocessoren. Die dingen zijn straks toe aan een upgrate voordat ik ze heb afgeleverd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten