Het gaat t.r..a...a....g vandaag. Net de laatste bijl-onwillige brok eikenhout van de winterse houtlevering in stukken gespleten met de machine. Wat een geweld. Als het niet barsten wil, dan buldozert de beitel gewoon dwars op alle nerfrichtingen recht naar beneden. Gata! Dat was het voor dit jaar. Machine kan weggezet. Afgedekt. In winterslaap. Voor volgend voorjaar is er geen werk meer te verichten voor het apparaat.
Weinig terecht gekomen van de rust die vandaag de ruimte zou krijgen. Of je zou het in het ontbrekende tempo moeten zoeken. Nu ik zit merk ik, dat ik de rust meer aandacht had moeten schenken. Zou nou wel het bed in kunnen. Verkeerde timing. Te laat voor een siësta, te vroeg voor een hele nacht. Koffie? Geen zin in. Melk dan maar? Weer? Water? Nee, dank je. Gewoon maar beweging. De beste remedie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten