Waar zal ik me eens over buigen? Het is al eens drukker in mijn hoofd geweest. Volgens mij kun je er een kanon afschieten zonder een gedachte te raken. Alles overdrachtelijk anders blijft er van het hoofd weinig over en behoren gedachten definitie tot het verleden. Bovendien is het moeilijk mikken op 'elektrische' signalen die zich langs zenuwbanen van zenuwcel naar zenuwcel verplaatsen. Het is nu niet het moment van de dag om me visueel in dit fenomeen te verdiepen. Maar volgens mij is een gedachte geen analoge, rechttoe-rechtaan verplaatsing van één signaal. Het is een ogenschijnlijke chaos die gelukkig voor het grootste deel onbewust in goede banen wordt geleid. Vanuit dat perspectief gezien gaat het er onder mijn schedeldak al enige dagen erg relaxt aan toe.
Een beetje ping-pongen met een signaal wat nergens naartoe kan of in de ruststand geschoten met de vrg gewekt te worden als er weer wat te doen valt. Dooie boel. Ik gun het het zwikkie wel, ze hebben hard moeten werken het laatste anderhalve decennium. Maar het kan zo omslaan. Topdrukte zal het niet direct worden, maar er liggen wat lijntjes uit waar ik op antwoord zit te wachten en afhankelijk van de reactie of het uitblijven daarvan zal de grijze massa in benen moeten. Ik zie dat voor het weekeinde niet meer gebeuren. Dus nog zeker drie dagen rust in de bovenkamer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten