Een vrouwvrije middag. Het levert niks bijzonders op en toch is er altijd ff zoiets van "Mmmhh, lekker". Alsof ik me anders moet inhouden of beperkt ben in mijn doen en laten. Nadat het gedoe rechtgezet was over wel of niet soms alleen naar Sibiu gaan, is niks meer in die richting voorbij gekomen. Eén van de grote plussen in de huidige relatie is, dat ik behalve kan gaan en staan waar ik wil, hoewel een weekje tropisch eiland in mijn eentje me niet in dank zal worden afgenomen, ik ook kan doen en laten wat ik wil. Alles binnen redelijke en als normaal te beschouwen perken. En wat voor mij geldt, geldt ook voor Mariana muv dat weekje tropisch eilandgenot. Van mij mag ze ..... als ze zelf betaalt.
Weinig bemoeizucht over en weer zonder langs elkaar heen te leven. We komen elkaar nog weleens tegen in praktische zaken en iets meer inzet van Mariana's kant op het vlak van de dagelijkse routines zou ook niet verkeerd zijn. Maar op dat terrein ben ik vasthoudender dan een pitbull, dus dat komt er wel van.
Ondanks mijn volledige vrijheid dus gewoon aan de slag met wat ik al eerder deze week had willen regelen. Hout, houtopslag en hout splijten. Het wordt mn stapelen. De stapels aanstampen en ophogen. Ruimte creëren en dat vanaf de stapel zelf en niet vanaf de grond. De twee meter die vanaf de grond te doen zijn, komen tekort voor wat nog allemaal weggeborgen moet worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten