Uit het lood mag je wel zeggen. Geen schokkende discrepantie maar scheef zit het zeker. Weer een stukje Frankrijk van de 'goeie tijd' dat verloren gaat. Wat ik kwijt wil, krijg ik niet geloost. Wat ik wil behouden raak ik kwijt. Het is maar een ding. Waar hebben we het over.
Nou, over een aanraakbare herinnering. Daarvan zijn er niet zoveel. De meeste liggen inmiddels een eind onder het aardoppervlakt. Dan is er nog een deel dat is verbrand of door de versnipperaar gehaald. Maar dat laatste waren schrijfsels en foto's. Weinig gemeenschappelijke voorwerpen. Misschien is de Peugeot wel het enige geweest wat we, afgezien van onroerend goed, samen hebben gekocht voor gemeenschappelijk gebruik.
Als ik diep nadenk is daar misschien nog die eerste houtkachel geweest, die nu in 24 staat te verroesten. Het is al tijden het plan om dat ding hier naartoe te verplaatsen. Met een paar honderd kilo doe je dat niet zomaar. Is er meer?
Ik word oud, sentimenteel, klamp me vast aan wat verloren dreigt te gaan. Ik zou 'm zo in de tuin zetten, geloof ik. En dan zou ik er nog regelmatig in zitten de eerste tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten