Ineens is ie er weer, de rust. Net zo plompverloren terug als vertrokken. Of verwar ik het met het zwarte gat na de drukte van DotO? Nou, als dit een verblijf in een zwart gat is, dan teken ik voor een longstay. Een beetje om me heen kijken. Nog geen zin om aan de nachtrust te beginnen. Geen enkele gedrevenheid van welke aard in wat voor richting dan ook. Arm op de rugleuning van de stoel, lijf een kwart slag gedraaid, blik deels op het computerscherm gericht en voor de rest zwerft die wat door de kamer en langs de muren. Ik hoef niks. Ik moet niks. Ik wil niks. Net als die drie roemruchte aapjes, maar dan anders.
Ik zal de tekenen niet gaan duiden. Omstandigheden moet je net als honden rustig laten slapen. Maar veel kwaads kan ik er niet in ontdekken. De komende 5 dagen prachtig weer. Een laatste keer door de dertig heen? Dat spreekt voor matineuze dagen op het moment dat de ooievaars de koffers hebben gepakt en zuidwaarts zijn getogen. Een mooi begin van de nazomer met voorspelbaar steeds frissere ochtenden tot aan die ene ochtend ergens in september dat de temperatuur even door de min schiet en tomatenplanten, pepers en dahlia's het voor gezien houden.
Nog te vroeg om de rekening op te maken voor deze zomer maar zo heel veel zal er niet meer bijkomen. De wijn nog. Een winterklare tuin. De Kas. Een winterwerkplek voor het oude meubilair. Leegpompen van het zwembad, waar deze zomer dankbaar gebruik van is gemaakt. Deze gedachten geven me geen opgejaagd gevoel. En ongetwijfeld wacht me meer. Houen zo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten