Gaan we straks de werkelijkheid weer verlaten? Ik hoef maar te denken "Toch ff zien of dat wel kan." en voor je het weet is het lunchtijd voorbij, de afwas niet afgemaakt en heeft Mariana honger of trek. Behalve het puzzelelement 'Waar en vooral hoe' is de aantrekkelijke kant van het spel zeker ook het feit, dat je soms uren van de wereld bent. Niet van je lokale wereld van partner, huis, tuin en beesten maar alles wat daar net voorbij ligt.
Een hele dag niet op Vk.nl of GS kijken is een zeldzaamheid. Maar gelukkig wel de bedtijd in de gaten gehouden. Geen nachtelijke escapades over digitale daken. De verleiding was er mn omdat ik direct werd neergemaaid, toen ik het dak van het bankgebouw betrad, waar ik iets wens te stelen. Dat kan ik dan niet hebben. Dan is er direct de vrg of dat niet anders kan. Die vrg heb ik met moeite voor vandaag gelaten.
Buiten is alles kleddernat. Maaien in de tuin kan ik wel vergeten, da's ergens wel mooi meegenomen maar vooral toch een kleine ramp. De tuin is weer de wildernis, die het niet zou moeten zijn. Met die braakliggende stukken gaat dat nooit iets worden. Het sloophout, de paden en de nog niet in gebruik genomen perceeltjes. Het breekt me iedere keer weer op als de situatie het ideale pad verlaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten