Mijn mini-wijngaard terugveroverd op de sierkalebassen. Aardige dingen om ergens neer te leggen. Diverse kleuren. Diverse vormen. Maar wat een hopeloze planten zijn het. 4, 5, 6, 7 mtr zonder problemen en dan nog de nodige zijvertakkingen. Het stelt qua stevigheid niet veel voor. Het is lucht met een laagje er omheen. Goed vergelijkbaar met een tuinslang maar dan met enorme bladeren.
Ik heb me dat een tijd aangekeken. Het was overjarig zaad van diverse kruiden, groenten en bloemen. Alleen die siergevallen en dille is opgekomen voor de verdere rest niks gezien wat niet als onkruid herkenbaar was. Dille is een plant die zichzelf goed uitzaait. Die gaat de komende jaren op willekeurige plekken in de tuin terugkeren.
Vandaag was ik het gewoeker beu en ben op een willekeurige plek er aan begonnen te trekken. Een beetje vergelijkbaar met van die pluimenzooi in een vijver. Je trekt links en je ziet helemaal rechts een paar planten onder water verdwijnen. Het spul prikt bovendien, voelt aan als een ongeschoren kin van 1 à 2 dagen. Het was ff trekken, maar nu zijn de druivenstruikjes weer zichtbaar. Morgen rondom maaien, onkruid verwijderen en perceeltje is klaar voor het plaatsen van geleidedraden. Volgend jaar opbinden en een snoeimethode uitkiezen. Leuk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten