Eenmalig?

 In een fractie van een seconde je ochtend verpesten. Bij een onhandig manoevre met de riem realiseerde Prada zich, dat ze vrij was en schoot weg als een pijl uit de boog. Een aarzeling in een fractie van mijn fractie, ongeloof, realisatie en weg. Waar Mopke en Rosa zouden zijn blijven staan, greep Prada de gelegenheid met vier poten aan. Met Prada vrij wilden de andere twee natuurlijk ook. Rukken en trekken aan de lijnen. Ik kon me net staande houden.

 

 Gelukkig deden de achterblijvers snel wat gedaan moest worden en kon ik rechtsomkeerd maken en terug naar binnen. Poort open al maakte ik me niet de illusie dat Prada daar de eerste uren gebruik van zou maken. Pech voor de andere twee, die moeten dan binnen blijven zitten. De bak voer laat ze ff alles vergeten. Ondertussen hoorde ik gestommel op de binnenplaats. Mijn verbazing was overdonderend toen ik Prada zag staan.

 

 Na een "Hoe is het mogelijk" een kleine dilemma op te lossen. Om haar de tuinkamer in te vrgn moet ik de deur openen en dat terwijl de poort open staat en de andere twee dames d'r vandoor zouden kunnen gaan als ze de tuinkamer uitschieten. Dus òf nummer drie naar binnen òf alle drie naar buiten. Met een half oog op de dames binnen en de andere helft op Prada gericht de dame verzocht om binnen te treden. Natuurlijk de welbekende aarzeling maar weglopen deed ze ook niet. Na nog een poging/verzoek of twee kwam ze aarzelend de tuinkamer in. Een wonder! En dat op een ochtend die al verpest leek.