De realisatie van het naderende einde van het blog heeft een hoop stof doen opwaaien. Stof dat langzaam weer bezinkt en waaronder hier en daar contouren zichtbaar worden van wat er na mogelijk zou kunnen zijn. Naast een behoorlijk aantal doodlopers is dit toch eerder een doorloper. Je zou het bijna kunnen vergelijken met een insect dat meerdere stadia doorloopt op weg naar volwassenheid, wat dat in dit geval ook moge betekenen, nog afgezien van de vrg of een volgend stadium ook het definitieve is.
De eerste aanzet heeft iets meer dan een jaar geduurd. De doorstart zit nu in het negende jaar en al langer dan gisteren is het heden van de doorstart volledig losgezongen van de manier, waarop het de begin jaren door gekomen is. Afgezien van een sporadische link is het verband verdwenen. De categorieën spreken voor zich. Het gaat om zwammen, momenten, grenzen en overpeinzingen. De rest is afgehaakt.
Het is niet meer wat het geweest is. Hoe zeg je dat zo eufemistisch? We zijn uit elkaar gegroeid en het is tijd om de veranderingen niet langer weg te frommelen. Functie zal belangrijker blijven dan vormgeving. Het gaat om tekst, dus lezen en niet om kijken, geen plaatsjesboek. Maar je heb plaatjes om de plaatjes en je hebt plaatjes die passen bij praatjes of die een verhaal vertellen. Zoiets. Dat behoort tot de mogelijkheden afhankelijk van de vorm, die ik er aan kan geven. Verder geen dingen als een podcast. God bewaar me. Meer dan enkel opfrissen maar geen complete verbouwing, geen blogfluïditeit. De bal rolt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten