Gisteren kon je mij bij elkaar vegen, vandaag kan het met de dag doen. Ik was al weinig van plan maar het is helemaal niks geworden. Minder eigenlijk nog, afgezien van de catering. Daarvoor voelt het geheel wel weer zo goed als 'oud en vertrouwd' aan. Morgen minder vertoeven in de digitale wereld van The Outsider en me weer tegen de realiteit aan bemoeien.
Heerlijk dat onmogelijke of bijna onmogelijke, want als het onmogelijk zou zijn, zou het natuurlijk niet mogelijk zijn. Eén nadeel! Het verleidt tot vastbijten en dan laat ik moeilijker los dan een valse pitbull zonder controle. Net als bij een 3D-puzzel als je het gevoel heb de oplossing te weten, maar het niet lukt die ook voor elkaar te krijgen. En het was gvd 'werken' vandaag, maar daar misschien een andere keer over.
Weer op een normale tijd onder het dekbed en hopelijk wacht me een relaxte nachtrust ipv van de gejaagde en onrustige versie van de afgelopen twee nachten. Ik zou wel willen weten, wat dat nou weer was. Iets nieuws? Iets ouds? Oude wijn in nwe zakken? Zelfs een donderslag bij heldere hemel moet een oorzaak hebben. Misschien moet ik daar mijn puzzeldrift eens op loslaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten