Er zit beweging in het ongemak, maar verdwenen is het nog niet. Vier dagen inmiddels dat deze ongein mijn gewenste routines overhoop gooit. Geholpen door het weer. Het spel is niet meer dan de dief, die van de gelegenheid gebruik maakt. Ik denk vandaag niet "Ha, lekker, weer tomaten plukken en verwerken". Dat zijn uren werk en eindigt gegarandeerd in afzien. Ook de wortelchutney die maandag (informeel) op het programma stond ligt nog steed in ingrediënten op de verwerking te wachten. En dat is tweemaal zonde, zeker als de tomaten straks het overrijpe stadium passeren. Maar wie weet waar ik vanmiddag mezelf misschien wel toe in staat zie.
Een fysiotherapeut in het dorp, ik bedoel Agnita zou wel prettig zijn. Soms doen daar mares de ronde over, maar steeds als ik concreet navraag, kijkt iedereen me aan alsof ik het over spoken heb. Maar wie weet is het inmiddels wel werkelijk geworden. Een sadist(e) met helende werking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten