Gisteren best het een en ander gedaan èn wat het belangrijkste is, de keuze voor de volgende klus gemaakt. Het is de postzegel tussen woonhuis en schuur geworden. Was het alleen de brandnetels en ander onkruid verwijderen, dan zou ik vandaag al tot een afronding komen. Helaas is dat het werk niet. Ik heb er weken geleden al een paar pallets bouwmaterialen uitgevist maar er ligt nog steeds meer rommel dan me lief is. Veel meer. Meer een stortplaats dan een mini-parkje.
Ook het wegruimen van de bouwrestanten is nog niet het echte probleem. Waar de schoen wringt, is waar het zooitje naar toe moet. Weggooien is het gemakkelijkste alternatief. Maar indien niet waar dan ermee heen? De steeds weer terugkerende vrg als hier iets aangepakt en opruimd wordt. Daar ben ik gisteren afgehaakt. Dat kreeg ik niet zo 1, 2, 3 helder en leek me een klus voor een frisse blik, voor morgen. Vandaag, dus.
Die frisse blik ligt volgens mij nog op één oor. Daar moet minstens nog een koffie tegen aan voordat ik uit die hoek iets mag verwachten. We hebben de tijd. Dat is ook zo'n kleine maar onschatbare waardevol extraatje van een vroege start. Je begint niet direct met hijgen in je eigen nek. Ook weer niet "Mañana, mañana", dat is het andere uiterste en laat ik aan de Spanjaarden over. Die schijnen daar meesters in te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten