Van alles iets, van niets alles. Een dag zoals de meeste dagen. Twaalf uur dingen doen en je dan afvragen wat je gedaan hebt. Altijd te weinig en toch tevreden willen zijn. Een vat vol tegenstrijdigheden. Geen idee of dat een algemeen menselijke afwijking is. Bij mij zit ie ingebakken, lijkt het soms, vaak, vaker dan me lief is.
Wat ik niet zo vaak heb, is, dat ik er niet vies van zou zijn om morgen wakker te worden en in eenen te zien, dat in de tuinkamer de vloer is gedaan, electriciteit is aangelegd en Mariana bezig is met inrichten, dat de wijnkelder geen opslagplaats van kisten meer is, het gastenhuis leefbaar en de wasmachine aangesloten. Krijg je als de ene klus is afgerond en een keuze uit de resterende achterstand moet worden gemaakt. Alles dringt zich aan mij op. Moet het haast van me af slaan. We gaan het zien de komende dagen welke andere klus binnenkort definitief van de lijst gestreept kan worden.
Dat 'binnenkort' mag je dan met een korrel zout nemen. Zelf het hout wegwerken heeft uiteindelijk weken geduurd. Sinds een dik uur is de binnenplaats een 30-tal bruikbare vierkantte meters rijker. En hoelang heeft het hout er gelegen? Een deel zeker drie jaar en een deel een jaartje minder. Het is en blijft een kwestie van stug volhouden en ooit, ooit zal het helemaal zijn zoals het bedoeld is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten