Later dan gisteren, maar een wekker zetten gaat me te ver. Half vier had gekund, maar was me ietsje aan de vroege kant. Zin om bezig te zijn, een uurtje meer of minder gaat het verschil niet maken. Het is allang goed dat het weer kan en wil. Bovendien gaat in deze tijd van het jaar de ochtend vaak verloren aan mistige nattigheid.
Mijn handen jeukten vanochtend toen ik met de honden door de tuin richting de beek liep. Het is weer een wildernis, een nazomerwildernis of eindeseizoenswildernis. Zien dat ik weer greep op het geheel krijg. Orde en netheid. Nooit mijn sterkste punt geweest op de rapporten van de lagere school en er desondanks al jaren druk mee in huishouden, klusruimte en tuinprobeersels. Een 'never ending story'. Wat je aan de ene kant opruimt, ruk je aan de andere kant er weer uit voor gebruik. In de tuin doe je het tenminste niet zelf. Daar hou je met verwijderen maar met de grootste moeite bij wat er als vanzelf weer uit de grond vandaan komt.
Maar niet verder op deze weg. De verkeerde insteek voor een actieve dag. Straks ergens beginnen en me op het doen en niet op het resultaat richten. De bal moet weer rollen dan ziet de wereld anders uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten