Netjes rechtop lopen, zitten, liggen. Het is allemaal geen probleem, zolang ik maar niet wens te wisselen van positie. Misschien doe ik het alle drie wel 8 uur per dag, maar afgezien van het liggen toch zelden aan één stuk en zelfs dan wissel je met regelmaat van positie. Het blijft dus niet tot drie wisselmomenten beperkt van het opstaan in de ochtend tot en met het neervleien in de avond.
Het meest vervelende is het opstaan van een stoel, vooral die in de auto. Net in de benen kan ik mijn duim precies op de dwarsliggende plek leggen. Stevig drukken icm lopen geeft een massage-effect en maakt dat het snel lijkt alsof het allemaal best meevalt. Totdat ik een hond wil aaien die op de grond ligt, iets in één van de afvalbakken in de keuken wil gooien of wil oprapen. Gelukkig heeft Mariana geen last van die tegenwoordige tic om alles op video vast te leggen. Het moet een lachwekkend beeld geven. Alsof ik dronken ben. Zoiets.
Morgen zou ik graag weer gewoon aan de slag willen. De rug of meer specifiek volgens mij het staartbeen heeft dus nog een avond en een nacht om tot normaal terug te keren. Had ik me maar niks van Maria's hemelvaart aangetrokken, dan was nu het gras en onkruid in de tuin gemaaid geweest. Nog een paar dagen en het overstijgt de meter weer. Tja, achteraf gelul.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten