Het wil niet zo. Noodzaak tot schakelen blijft een zwakke plek. Ik zweef en zoek een volgend houvast. Die keukenaanwezigheid is alleen maar bedoeld om niet helemaal het spoor bijster te raken. Het komt uiteindelijk wel goed. Daar heb ik inmiddels vertrouwen in. Maar een beetje flauw, dat dan nog steeds eerst dat ongewenste ommetje moet worden gemaakt.
Ach ja. Dit doe ik mezelf aan, dat scheelt. Hier kan ik geen Alphabet of andere grootmacht de schuld van geven. Dit moet intern worden geregeld maar wordt duidelijk op z'n beloop gelaten. Ga me daar vandaag ook niet tegen aan bemoeien. Het komt of het komt niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten