Helaas. Het is zover. De nwe opmaak van Blogger is het nwe normaal. Voegt geen ruk toe. Een hoop extra geclick. Bij een hoop zaken opnieuw zoeken hoe het werkt. Net als de supermarktongein om eens in de zoveel tijd de schappen helemaal om te gooien òf, wat vele malen erger is, een vrouw die zonodig de inrichting een slinger meent te moeten geven. Alles op een andere plek. Routines naar de klote. Niks kunnen vinden. En het dan nog een vooruitgang moeten vinden ook.
Ik zou blij moeten zijn. Na dagen eindelijk iets om me over op te winden. Het saaiheidsgehalte van de vlot verlopende dagen wordt er ff door opgeschud. Heel ff. Niet genoeg om er lol van te hebben. Dan maar ruzie gaan maken? Met de buren bijvoorbeeld. Vrees dat die mensen geen partij zijn. Nee, ik zal de rimpelingen in het bestaan ergens anders vandaan moeten halen.
Misschien gewoon afwachten? Tot op heden hebben de omstandigheden me in deze nooit in de steek gelaten. Altijd wel weer een stok om tussen mijn spaken te steken. Zo zie je maar, je weet dingen vaak pas te waarderen als je ze mist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten