Roep ik het op, voel ik het voor, zie ik het aankomen ... Ik weet niet wat het is, maar ik heb het nauwelijks over mijn rug gehad of hopla, de boel zit weer in de kreukels. Was dat zaterdag geweest had ik het kunnen begrijpen, maar gisteren ... na twee dagen van vrijwel afwezige activiteit. Het is moeilijk te volgen en vooral te bewegen.
Qua timing had het beroerder gekund. Niet dat het daarom minder vervelend is. Er blijft minder door liggen, omdat toch al weinig in de pijp zat. De verjaardagstaart voor Mariana is er niet door in de knel gekomen. En vandaag is het feest of in elk geval niet aan de slag in tuin of keuken. Het bewegen gaat redelijk zolang ik maar niet ga zitten of probeer op te staan.
Het verdere verloop van vandaag hangt van de wensen van Mariana af. Ik heb geen programma in elkaar getimmerd. De keuze is aan haar. Zal wel ergens uit eten worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten