Familie ..

 Op vakantie en al het eten van huis meenemen. Het lijken wel Nederlanders. En het dan nog door moeders klaargemaakt krijgen. Je zou maar zo gek zijn. Of ze een of twee kilo tomaten van ons mochten kopen? Nou, daar zitten we zo ruim in, dat dat kopen achterwege kan blijven. Tenminste, als we niet net zelf geoogst zouden hebben en dat ook al verwerkt hadden. Maar, dan zie je iets raars gebeuren. Waar Mariana eerst haar vrgtkns had bij een aantal tomaten, die ik had geplukt, vanwege een meer oranje dan rode kleur, ging nou ineens alles wat maar een beetje kleur had in de emmer. Tja, voor familie ben je blijkbaar bereidwilliger dan voor je eigen tomatenpuree.

 Maar soit. Mariana's broer bleek later net voor zijn vrg naar de tomaten aan Mariana gezegd te hebben, dat hij haar een varken cadeau deed. Hij mest er momenteel vier vet en weet ws niet waar hij met al die potentiële karbonades en speklapjes heen moet. Ook dit jaar weer mijn poot stijf gehouden bij de vrg in januari of we niet een varken wilde vetmesten. We hebben geen diepvriesruimte en ik zie het vooral niet zitten om in december of januari bij temperaturen onder nul vlees te gaan verwerken. Een bezigheid die me bovendien volledig vreemd is en waar Mariana normaliter verre van blijft. Mariana wil veel, maar vergeet daarbij vreemd genoeg dat aan een hoop van dat soort zaken werk kleeft.

 Bovendien was het bij het laatste varken dat voor de Kerst is geslacht weer één grote rotzooi wat het vlees betrof. Daar was geen slager aan het werk geweest maar een houthakker. Wat daar hing voor verdere verwerking leken volkomen willekeurig uit het beest gehakte stukken vlees. Geen speklap, karbonade, ham, filet of haas in te herkennen. Daar zit ik niet op te wachten.

 Als we het niet tot vlees wilden verwerken moesten we het maar verkopen, was het voorstel van de broer. Eerst maar eens zien of er een echte slager te vinden is, die bereid is om het dier in herkenbare delen te ontleden. De diepvries is tenslotte alleen een kwestie van aanschaf.