31 augustus. Het voelt een beetje als blessuretijd. Nog even doorgaan voordat het afgelopen is. Alsof de 'wedstrijd' vervolgens ten einde is. Nonsens. Het gaat gewoon door. Heet dan september en verder blijft alles bij hetzelfde. En toch, toch dat gevoel van een extraatje. Opgedrongen zelfs. Van mij zou het al september mogen zijn. Niet dat mijn verlangen naar de Kerst zo groot is, ik heb augustus gehad. Augustus was uitputtend. Ik hoop op wat meer ruimte en regelmaat in stimulerende zin en zie dat augustus niet meer doen. Dus toch een herschikking? Zoiets.
Het voelt bijna als een vertrek voor vakantie en de neiging om het huis aan de kant te hebben om niet in een vuile chaos terug te keren. Wordt hard aanpoten als ik september met een schone lei wil laten beginnen. Geloof niet dat dat gaat lukken. Zo strikt in de leer ben ik bovendien niet. Je begint aan wat haalbaar lijkt en laat zitten waar je niet aan toekomt. Niet verder druk over maken. Je hebt je best gedaan en daar houdt het mee op.
Mag blij zijn dat dit niet de algemene manier van doen is, werkt enkel bij deadlines, zou anders een mooie boel worden. Een verzameling losse eindjes zou het zijn zonder kop of staart. Daar lijkt het nu al veel te vaak op, maar gelukkig stoor ik me daaraan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten