Voor zessen mijn bed uit. Na er eerst iets van 30 uur in gelegen èn vnl geslapen te hebben misschien niet zo vreemd. De toestand van het weekeinde heeft weer gedachtengangen in beweging gebracht, waarvan ik net blij was, dat ze zich rustig en ergens ver op de achtergrond hielden. Tobben in morgen geeft een dag met zorgen. Ik verzin het ter plekke.
Dan mag de medische wereld niet weten wat er aan de hand is, omdat niets concreets gevonden wordt waar een handboekresultaat aan kan worden opgehangen, bekent niet dat er niks aan de hand is. Ik ken mijn lichaam vrij aardig. Heb er tenslotte behoorlijk wat decennia ervaring mee. En iets is niet zoals het zou moeten zijn. Geen idee hoe serieus het is. Eén ding weet ik wel; het is knap hardnekkig en op momenten allesoverheersend in negatieve zin.
Het rare van de situatie is, dat je weinig tot niets kunt doen totdat de medische goegemeente er een etiketje opgeplakt heeft. Een etiketje, waar ik ws niet om zit te springen maar wel nodig heb om 'verder' te kunnen. Wat dat laatste ook moge betekenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten