Stijfjes maar minder belemmerd in doen en laten dan gedacht. Dus straks, hup weer die ladder op met de pakketjes dakpannen. Me bedacht, dat ik ze natuurlijk niet allemaal voor de lunch of zelfs op één dag naar boven hoeft te sjouwen. Ja, wijsheid komt met pijn. Bovendien is het altijd prettiger om met meerdere zaken tegelijkertijd cq parallel bezig te zijn.
Tijd om weer even met de tuin aan de slag te gaan? Mijn handen jeuken om het eerste perceeltje op de winter voor te bereiden. Eentje moet er gedaan worden omdat Mariana straks haar tulpenbollen kwijt moet. Ik ben er eigenlijk niet zo blij mee, dat ze zich niet weet te beperken tot de/haar binnenplaats. Het kost me zo 1,5 bed, want de gladiolen moesten ook nog. Het is debet aan haar manier van werken. Ze kijkt niet welke ruimte heb ik en wat kan ik daarmee doen. Ze wil iets, in dit geval tulpen en niet zo weinig ook en zoekt vervolgens de ruimte om ze kwijt te kunnen. Het willen hebben is primair. De plaats er voor maken is secundair.
Maar ik dwaal af. Anderhalf verliezen komend jaar, twee zeker erbij als de kas doorgaat, en nog 5 braakliggende delen. Minus het wijngaardje en het bessenperceel kom ik op 12 beschikbare stukken als ik alles bewerkbaar krijg voor het komende seizoen. Eerst maar eens zien dat ik het gerealiseerd krijg voordat ik over 'verliezen' begin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten