Zo vroeg als ik gisteren was zo langzaam gaat het vandaag. Een lange tweestrijd ging aan het verlaten van het bed vooraf. 'Spitten of niet spitten' was het strijdpunt. Voors en tegens vlogen door de lucht. De overhand wisselde voortdurend van kant. Uiteindelijk anderhalf uur later dan gisteren onder de wol vandaan. De kemphanen het zwijgen opgelegd en met de honden aan de wandel.
Na de koffie met een zekere terughoudendheid de spade gepakt en het verstand naar nul gedraaid. Heb ik keus? Natuurlijk maar eigenlijk ook weer niet. Iets willen betekent helaas soms iets moeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten