's Avonds willen de woorden niet zo. Net als gisteravond, denk ik wel vaker "Dat doe ik straks wel" maar meestal komt het dan niet verder dan de intentie en naar het scherm staren. D'r kan nog een hoop in, maar d'ruit komen doet weinig meer. Die delen lijken afgesloten. Niet dat dat 's morgens nooit gebeurt, maar dat zijn dan toch de uitzonderingen niet de regel.
Een hele dag rondgesjouwd, het nodige gedaan, ongetwijfeld ook iets beleefd maar alles blanco bij navraag. In feite zoals de droom van vannacht. Wederom iets met koken en eten en het ging om een speciaal gerecht of een bijzonder ingrediënt, waar ik iets mee moest met specifieke personen, maar het fijne krijg ik ondanks pogen niet meer boeven water.
Zo is de dag van gisteren verworden tot een herinnering aan het zoeken naar glazen en pannen, alsof ik niks anders heb gedaan dan van de ene winkel naar de andere sjezen in de hoop te vinden, wat ik zocht. Je weet dat dat niet zo is geweest. Kunt nog de nodige beelden terug halen maar een consistent verhaal d'r van maken zit er niet meer in. Teveel lucht, teveel gaten. Meer gat dan kaas. Emmenthaler.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten