Kluiten verbrijzelen heeft weer zo z'n eigen bijkomstigheden. Ik heb niet te klagen over de kracht in mijn handen, maar de kluiten doen een aardig aanslag op de pezen en gewrichten. Straks moet ik nog pees-rustdagen gaan inlassen bij het omwerken van de braakliggende delen. Maar vandaag nog niet in elk geval. Zometeen weer een paar lijntjes trekken. Niet in de betekenis van het spreekwoord noch van coke-gebruik. Gewoon spitten.
Je mag het haast niet hardop zeggen maar dat omwerken van een braakliggend deel naar een mooi, strak omgepit perceeltje is nog net iets bevredigender dan het omwerken van een bestaand veldje. In feite leveren beide zelfs meer bevrediging op dat het hele groeien en bloeien van de groenten in de zomermndn. Vloeken in de kerk en toch is het waar. Ik wist al, dat ik soms vreemd in elkaar zit, dus versteld staan doe ik niet van deze constatering.
Je zou het eens een jaar moeten proberen om de tuin beperkt te houden tot een tigtal strak en omgewerkte perceeltjes zonder er iets in te zaaien of aan te planten. Zou dat bevredigend zijn? Het zou in elk geval een hoop tijd besparen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten