Leeg zo zonder direct vooruitzicht om te gaan spitten? Nou nee, dacht het niet. Eerder opgelucht. Eventjes iets anders doen. Mariana was zo in haar sas met het vlierbessensap, dat ze gisteren, na een paar weken erover praten, nog twee emmers heeft weten te scoren. Aardige bijkomstigheid is, dat ik verondersteld wordt het bijbehorende werk te doen. Net als ze ook regelmatig in de weer is met recepten uit de Roemeense keuken, maar nog nooit op het idee is gekomen er zelf iets van klaar te maken. Dat wordt een dag bessen ritsen.
Had me eigenlijk bedacht om met het drogen van mini-tomaten aan de slag te gaan. Misschien lukt dat tussen door alsnog. Bij al die uren die het spul in de oven ligt hoef ik tenslotte niet de hele tijd bij te zijn. En er is meer in de keuken te doen. Dank het gespit is wel het een en ander blijven liggen. Multitaksen op twee duidelijk in afstand van elkaar gescheiden plekken gaat me niet zo goed af.
Het zien van het onlangs omgewerkte deel van de tuin doet goed, geeft een gevoel van voldoening. Mooi. Schoon. Strak. Alvast één perceel meer volgend jaar. Wat niet wil zeggen, dat ik direct de zin in zie van al het gedane werk. Het had met minder inspanning gemogen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten