Bezig. Dat scheelt. Van het ene kk'tje naar het andere. Opgeruimd staat netjes tenslotte. Nog geen grootse zaken. Eerst het kleine grut uit de weg ruimen. Het voorkomt het verschijnsel van aanloopergernissen. Er ligt daardoor inmiddels weer een aardige stapel rommelhout bij de kampvuurplek. Een mooie afsluiting van de dag? Is het vandaag niet, dan morgen.
Voor de middag heb ik de keuze uit graven, verslepen of iets, wat het ook moge zijn, in de tuin. Het laatste heeft natuurlijk de voorkeur. Daar kun je lekker alle kanten mee op. Denk echter niet dat dat het gaat worden. Vrees dat het meer verslepen gaat worden. Zooi de schuurverdieping op. Cardiotraining. Ik word niet enthousiast van het idee, maar ik zie de oude bakstenen of pakketjes dakpannen niet op eigen gelegenheid de ladder omhoog kruipen.
Zo in de aanloop ontbreekt het vertrouwen in het ooit vanzelfsprekende kunne van en met mijn lijf. Dat wordt weer kalm aan zien hoe het gaat en de vinger aan de pols houden bij het doorgaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten