Een hele avond gepuzzeld. The Room 3. Ik kan het iedereen aanraden. Het is niet extreem moeilijk, mooi vormgegeven en het houdt je van de straat. Het scheelt natuurlijk, dat ik de twee eerdere versies ook gespeeld heb. Was dan wel weer vergeten, dat er nog zoiets als een verhaal in zat. Iets wazigs over een andere wereld. Maar je herkent door de voorafgaande versies varianten van puzzels. Het is natuurlijk moeilijk om iedere keer weer met iets nieuws te komen in de orde van grootte van 'het wiel'.
Het eerste hoofdstuk gehad. Nog drie te gaan. Wat het redelijk makkelijk maakt, is dat je voor een deel gestuurd wordt. Je kunt alleen dat nader bestuderen wat in het kader van de puzzel hout snijdt, de rest is lettelijk achtergrond. Heb je een stap opgelost en valt er op die plek niks meer te halen, kun je er ook niet meer naar terug, etc. Had voor mij niet gehoeven. Ook direct de 'hints' uitgeschakeld.
Aardig is ook, dat bepaalde delen pas verderop in het spel oplosbaar blijken en je ondertussen bijna begint te twijfelen aan jezelf of je niet iets over het hoofd hebt gezien. Maar volgens mij ga je niet door naar een volgende locatie, als je niet eerst alles op de vigerende plek heb opgelost. Het zou kortom alles bij elkaar een slagje moeilijker kunnen. Maar niveau's kent de puzzel niet. Niet zoals in Dishonored waar je afhankelijk van de gekozen moeilijkheidsgraad meer of minder, slomere of alertere tegenstanders aantreft in het spel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten