De honden vanochtend gewoon op het normale traject vrijgelaten. Als ik geen zin in verder lopen heb, hoef ik het de honden niet permanent te ontzeggen. Toch? Het was een beetje een proef en het is naar voorspelbare tevredenheid verlopen. Mopke en Rosa lieten na afloop het vullen van hun maag prevaleren boven de vrijheid. Prada twijfelt nog. Die blijft maar aarzelen bij de poort alsof haar iets ergs te wachten staat, als ze de binnenplaats op zou gaan.
Waar ze geweest zijn en wat ze gedaan hebben. Joost mag het weten. Op wat kleine percelen na, waar inmiddels aardappels gerooid worden, staat de achterkant, zo als ieder jaar weer, vol met mais. Dik twee meter hoog en te dicht bij elkaar om er doorheen te kunnen kijken. Kortom volledig vrijheid voor de Dames. Niet dat ik bang ben voor ongewenste zaken. Behalve een hoop blaffen, doen ze volgens mij niks aan mens of dier. (Afkloppen!)
Voor mij is het een stuk rustiger wakker worden, dan drie dames beteugelen in hun enthousiasme. Geen getrek aan de lijnen, geen noodstops omdat een of meer van de drie ineens iets ruikt. Ook het theater van Mopke niet voordat ze haar drol deponeert. Gewoon in mezelf gekeerd, blik naar de grond voorwaarts bewegen en de dag tot me toelaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten