Druk maken over het een en niet opletten op het andere. Tja, het overkomt me niet vaak en als het al nooit was, is dat nu verleden tijd. Gelukkig stond ik nog ergens in de onderste regionen op de sporten, hoewel dat de val nog stommer maakt dan ie al was. Je evenwicht verliezen en van de ladder flikkeren met tig kilo op je schouder en met je ribben op een handvat van een kruiwagen terecht komen. Vloeken kwamen over mijn lippen waarvan ik niet wist, dat ik ze in me had. Maar ja, je kunt niemand de schuld geven, wat het alleen nog erger maakt. Dat wordt een paar dagen moeilijk bewegen. Je zou bijna denken, dat ik het met opzet heb gedaan.
De innerlijke weerstand tegen (nuttig) bezig zijn neemt natuurlijk
gelijk z'n kansen waar. Dat gaat 'm niet lukken. Omschakelen is niet
mijn sterkste kant, maar het doen is voor vandaag nog niet voorbij. Ik
heb al bollen gepeld en gesorteerd en ga zo nog ff de tuin in. Het zal
geen heftige sessie spitten worden, maar er valt meer te doen. Wat te denken van een goede fik?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten