Niet verder dan de afwas gekomen. Dat valt tegen. Geen zin om de avond aan inmaaktoestanden te besteden. We zijn op meerdere fronten bezig geweest vandaag, dus kop dicht en geen geklaag. Morgen de hele middag, mocht ik willen en dat zonder achterstallige afwas. Punt achter het zinnig-nuttige voor vandaag.
Stemming blijft wiebelig. Geen steun uit die hoek. Daar moet omgekeerd gestut worden. Een rustige avond lijkt me op z'n plek. Vrijwel iedere keer als ik zoiets schrijf, vrg ik me af waar het enerverende was wat een dergelijk verlangen naar rust zou kunnen verklaren. Ik zou het voor vandaag echt niet weten. Beetje spitten, beetje groenten oogsten, lunch opwarmen, afwas doen. Je vult er een holle kies mee als je één arm op je rug bindt.
En toch is de tank goed leeg. 'Gesloopt' zou ik het niet willen noemen, maar gehad heb ik het wel. Ik moet iets met mezelf. Maar wat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten