Volhouder

 Me gisteravond voor het eerst sinds lange tijd los weten te rukken van het Pc-scherm. Ik dacht dat het nooit meer zou lukken, maar wel dus. Het heeft een knappe tijd geduurd, maar ook hier wint de volhouder. Krant ter hand genomen en weer iets anders aan mijn hoofd dan mijn eigen kleine dagelijkse beslommeringen. Het is als het tegengaan van inteelt. Te lang in je eigen kringetje verwijlen geeft een verwrongen versie van de algemene werkelijkheid.

 Niet dat ik de krant van voren tot achteren heb gespeld. Behalve de Duitse politiek, de economie en de sport laat ik ook het hele corona-verhaal en de BLM-toestanden links liggen. Die komen me in het dagelijkse rondje internetactualiteit al de neus uit. Ik laat er af en toe mijn blik over gaan, schud wat met mijn hoofd en vrg me af wanneer die onzin tot een einde komt en ga verder met interessantere zaken, desnoods mezelf.

 Sissi kwam natuurlijk direct pontificaal op die delen van de krant zitten waar ik net mijn oog op had laten vallen. Aan de katten is de seizoenswisseling goed te merken. De beesten zijn meer binnenshuis mn in de avond. Als straks de verwarming weer aan gaat, nemen ze er plaats op en laten de winter aan zich voorbij trekken. Voor mij betekent het meer werk. De kattenbak gaat weer gebruikt worden, terwijl dat nu ergens in de tuin gebeurd. Nee, niet in de tuin van de buren. Ik heb nette katten of gewoon een tuin die groot genoeg is voor twee.