Vijf graden op de binnenplaats en buiten in de weilanden hier en daar de eerste tekenen van vorst aan de grond, maar de alom gevreesde 'brumă' is uitgebleven. De pepers en paprika's mogen nog even, net als de courgettes en tomaten. Die laatsten willen er maar niet genoeg van krijgen. Op plekken als het zuiden van Italië moeten dat bijna vaste planten zijn. Wat ze niet zijn itt pepers.
Ga ik dit jaar nog een keer proberen om een paar peperplanten binnenshuis te laten overleven? Ik denk het niet. Om het huis op 20+ te houden alleen voor een paar planten gaat me te ver en een mogelijkheid om de boel op een beperkte ruimte voldoende licht en warmte te geven, krijg ik ook niet verzonnen zonder inspanningen die niet in verhouding staan tot het resultaat, mocht het überhaupt al lukken. Het is zonde voor mijn gevoel maar soms moet je de onmogelijkheid ergens van gewoon voor lief nemen.
Er staat ons kortom weer een prachtige dag te wachten. Deze september mag ik wel in mijn geheugen griffen. Als je niet uitkijkt, ben je al die prachtige weken weer zo vergeten als het een paar dagen geplenst heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten